Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz | London / UK

W świecie, który coraz częściej zapomina o sile ciszy, głębi i wyobraźni – poezja Agnieszki Kuchni-Wołosiewicz staje się światłem dla tych, którzy wciąż wierzą w magię słowa. Jej twórczość nie tylko wzrusza – ona tworzy pomosty między sztukami, emocjami i ludźmi.

Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz to polska poetka, nauczycielka, dziennikarka i autorka książek, wierszy i tekstów piosenek. Ukończyła studia na Uniwersytecie Pedagogicznym i Uniwersytecie Jagiellońskim, a także zdobyła dodatkowe kwalifikacje w Wielkiej Brytanii.

Dziś mieszka i działa poza granicami kraju, tworząc mosty między Polską a światem – nie tylko poprzez swoją poezję, ale również aktywność kulturalną i dziennikarską.

Jej wiersze podróżują razem z nią – od Polski po Maltę

Twórczość Agnieszki dociera do ludzi nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także w Austrii, Hiszpanii, na Malcie i w Polsce. Regularnie zapraszana jest na międzynarodowe wieczory poetyckie i wydarzenia artystyczne, gdzie jej słowa porywają serca, niezależnie od języka i pochodzenia publiczności.

Poezja Agnieszki staje się również inspiracją dla muzyków i malarzy – tworząc niesamowity efekt przenikania się sztuk. To właśnie ten transdyscyplinarny wpływ czyni Agnieszkę postacią unikalną na współczesnej scenie artystycznej.

Agnieszka aktywnie współpracuje z polskimi redakcjami w Wielkiej Brytanii i USA, a także angażuje się w organizację wydarzeń kulturalnych dla Polonii. Jej misją jest pielęgnowanie języka, tożsamości i duchowości poprzez sztukę.

W 2024 roku została nominowana przez Gazetę Krakowską do tytułu Osobowość Roku w kategorii Kultura – za działalność promującą Kraków za granicą oraz za działalność poetycko-muzyczną.

Agnieszka to artystka, która nie podąża śladami – ona zostawia własne. W czasach dominacji powierzchownych treści, jej poezja przypomina, że sztuka ma wciąż moc transformacji i refleksji.

Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz – kobieta, która pisze duszą i łączy ludzi, odnajdując sens w codzienności i zamieniając zwykłe chwile w poezję życia. Jej słowa zostają w pamięci na długo, bo są jak echo serca – czułe, głębokie i poruszające to, co w nas najprawdziwsze.

Bo kiedy milkną hałasy świata, zostaje tylko to, co zostało napisane z miłością.